Als je me een jaar of tien geleden had verteld dat ik ooit een blog zou schrijven over mijn darmen, had ik je hard uitgelachen. “Over poep praten? Echt niet.” Maar goed, hier zijn we dan. Want ja, ik heb het prikkelbare darm syndroom – PDS – en dat heeft mijn leven behoorlijk gekleurd. Soms letterlijk ook, maar dat is misschien een tikkeltje te veel informatie.
Van verlegen buik naar jungle-diarree
Als kind had ik al vaak buikpijn. Ik durfde op school nooit naar het toilet, laat staan bij vriendjes of in een winkel. Op vakantie was ik zelfs in staat om het wel een week op te houden. Veel te gênant. Dus hield ik het in. Gevolg? Obstipatie. En geloof me, dat is net zo vervelend als het klinkt.
Fast forward naar een vakantie in de Dominicaanse Republiek. Zon, zee, palmbomen… en toen BAM, de jungle inrennen omdat mijn darmen besloten een tropische salsa te dansen. Daar zat ik dan, midden tussen de bomen, rood van schaamte en allesbehalve charmant. Vanaf dat moment is de diarree eigenlijk een soort ongenode reisgenoot gebleven.
Artsen zonder antwoorden
Ik ben natuurlijk bij de huisarts geweest, maar die konden niets vinden. Geen bacterie, geen enge ziekte, gewoon “niets”. Toch voelde ik aan alles dat er wél iets mis was. Alleen dat woord “PDS” hoorde ik toen nog niet. Pas veel later begon het kwartje te vallen: de krampen, de afwisselende obstipatie en diarree, de onrustige buik die altijd op het verkeerde moment opspeelde, het was prikkelbare darm syndroom!
Mijn zoektocht naar verlichting
Ik heb van alles geprobeerd: vezelrijke voeding, vaste eetmomenten, liters kruidenthee, probiotica, noem maar op. Soms hielp het even, maar echt doorbreken deed het niet. Tot ik hoorde over de hersen-darm-as – de verborgen snelweg tussen je brein en je buik. Dat inzicht veranderde alles.
Want darmen reageren niet alleen op eten, maar ook op stress, spanning en emoties. En dáár kun je dus ook iets mee doen. Sinds ik ben gaan werken met ademhaling, ontspanning en hypnotherapie, zijn mijn klachten enorm afgenomen. Ik durf weer afspraken te plannen zonder eerst te scannen waar de dichtstbijzijnde wc is.
Wat mij helpt bij PDS
Misschien herken jij dit. Daarom deel ik een paar dingen die ik zelf inzet om mijn buik te kalmeren:
-
Ademen naar je bekken. Klinkt misschien zweverig, maar je darmen houden van rust. Door bewust diep en laag te ademen, geef je je buik letterlijk meer ruimte.
-
Handen op je buik. Soms leg ik gewoon even mijn handen op mijn buik en maak zachte cirkels of wiebel er een beetje mee. Alsof ik mijn darmen laat weten: “Het is oké.”
-
Visualisaties. De op maat gemaakte hypnotherapie-audio’s met darmgerichte suggesties. Die helpen me ontspannen én mijn buik gerust te stellen.
Hypnotherapie en PDS
Voor veel mensen klinkt hypnotherapie een beetje spannend, alsof je in een trance gaat en daarna kipnuggets gaat kakelen. Maar geloof me: zo werkt het niet. Hypnotherapie helpt je om diep te ontspannen en je onbewuste patronen te veranderen. Je leert je darmen weer vertrouwen, spanning los te laten en grip te krijgen op dat onvoorspelbare lijf.
Het heeft mijn leven zóveel lichter gemaakt. Minder angst, minder klachten, meer vrijheid.
En misschien wel het belangrijkste: ik schaam me niet meer voor mijn buik. Het is gewoon een deel van mij, met kuren en al.
Reactie plaatsen
Reacties